نگارخانه
مکان فعلی گنجینه نقاشیها یا پرده های ایرانی در ضلع شمالغربی باغ گلستان که امروزه بعنوان نگارخانه و طبقه فوقانی آن که به نام تالار موزه، سلام یا تاجگذاری باز شناخته می شود. در حقیقت ساخته و پرداخته و منتج از سفر اول فرنگستان ناصرالدین شاه قاجار (چهارمین پادشاه از سلسله قاجار) در سال 1290ه.ق و بازدید وی از موزه های آن کشورها و عزم ناصرالدین شاه قاجار در جهت ایجاد موزهای جامع تر می باشد که به واقعیت می پیوندد و دومین مکان از حیث اطلاق نام موزه بعد از موزه سلطنتی که در داخل یکی از تالارهای وسیع عمارت خروجی گلستان که بنای آن بین شمس العماره و گوشه شمال شرقی باغ قرار داشت و اولین از حیث جامعیت با تأسیس بنای اطاق موزه و سرسرا و حوضخانه و ملحقات دیگر آن، در جهت ایجاد موزهای جامع تر به انجام می رسد.
نگارخانه در حال حاضر شامل 2 بخش می باشد:
بخش جنوبی که در حقیقت بخشی از حوضخانه تالار موزه (سلام یا تاجگذاری) و در طی زمان تاکنون دارای کاربردهائی چون انبار تالار موزه، دفتر صاحب جمع اموال و تلفنخانه بوده که هم اینک به نمایش پرده های نقاشی عمدتاً متقدم تر دوران قاجار همچون آثاری از استاد میرزابابا، مهرعلی، احمد، افشار، علی اکبرخان مزین الدوله، ابوالحسن ثانی یا صنیع الملک غفاری (عموی کمال الملک) و... اختصاص یافته و بخش شمالی که در زمان پهلوی دوم احداث و به مقر پاسدارخانه گارد سلطنتی اختصاص یافته بود که هم اینک در بر گیرنده آثار نقاشان متأخر دوران قاجار شامل آثاری گرانقدر از هنرمندانی بنام، همچون استاد محمودخان صبا (ملک الشعراء استاد محمد غفاری کاشانی (کمال الملک)، استادمهدی یا مصورالملک، استاد موسی ممیز و... می باشد.
لازم به ذکر است که مجموعه این دو بخش در اواخر سال 1374ه.ش به یکدیگر متصل و پس از مرمتهای لازم در سال 1376ه.ش بعنوان نگارخانه گشایش می یابد.
نگارخانه مجموعه ای بی نظیر از رقم ها و پرده های نقاشی اساتید بزرگ ایران در طی دوره قاجار می باشد که با وسواس و دقتی خاص در کنار هم چیده شده، رقم ها، اشخاص و اماکن همگی یادآور تاریخ دوران قاجار می باشد و سعی شده این چیدمان در برگیرنده سیر تحول در هنر نگارگری دوران قاجار بوده باشد تا بررسی و مقایسه آثار راممکن سازند.