موزه رضا عباسی واقع در خیابان شریعتی نرسیده به پل سید خندان در 25 شهریور 1356 گشایش یافت. نام موزه به افتخار یکی از نگارگران چیره دست زمان صفویه تعیین شده است و در سالن نگارگری فقط سه عدد از آثار او موجود است. موزه دارای 5 تالار نمایشگاهی دایم است: طبقه سوم: تالار پیش از اسلام (پیش از تاریخ و عصر تاریخی) طبقه دوم: تالار اسلامی 1 و تالار اسلامی 2 طبقه اول: تالار نگارگری و تالار خوشنویسی همچنین در طبقه سوم کتابخانه موزه قرار دارد و نمایشگاه موقت که در طبقه همکف می باشد و به صورت دوره ای به نمایش آثار معاصر می پردازد . کلاسهای آموزش نقاشی و طراحی موزه نیز ،در هر فصل پذیرای علاقمندان می باشد. نگاهی مختصر به تالار های دایم و کتابخانه موزه رضا عباسی : تالار پیش از اسلام : اشیائی که در تالار پیش از اسلام به تماشا گذاشته شده اند به دو دوره معروف به پیش از تاریخ و عصر تاریخی مربوطند. دوره پیش از تاریخ در ایران با پیدایش بشر آغاز می شود و تا حدود هزاره سوم پیش از میلاد مسیح ، یعنی تا هنگام ظهور نخستین نمادهای نگارش در سیلک کاشان ادامه می یابد. در اعصار پیشین ، شرایط جغرافیائی و طبیعی ایران تاثیر بسزائی بر سیر تاریخی و فرهنگی این سرزمین داشته اند. در فلات ایران از حدود 6000 الی 6500 سال قبل از میلاد سفالگری و فلزکاری دستی رواج یافته بود و مردمان علاوه بر درک خواص گل رس ، که ماده اولیه مورد نیاز سفالگری است ، قادر شده بود که فلزات را از کانی هایشان استخراج کند و پس از تصفیه به آنها شکل مطلوب ببخشد. مس ، طلا و نقره نخستین فلزاتی بودند که بکار گرفته شدند. آمیغ ها ، یعنی اشکال مختلط فلزات که رایجترینشان مفرغ بوده است ، بتدریج ساخته شدند. اختراع چرخ سفالگری در اواخر سال 4000 قبل از میلاد تحول عمده ای بود که باعث شد ظروف به صوری منظم و متنوع ساخته شده و تولید عمده گردند. در حدود سال 1500 قبل از میلاد ، همزمان با ورود اقوام آریائی به فلات ایران ظروف سفالین خاکستری رنگ و نیز ظروف دارای شکل های انسان و حیوان ، از قبیل بز ، گاونر کوهاندار ، سگ و گوزن بدست ایشان ساخته شود. نقاطی چون شوش در جنوب غربی ایران ، تپه حصار در دامغان ، سیلک در فلات ایران ، مارلیک در منطقه سفید رود در کرانه دریای خزر همه شواهد کافی در باره فرهنگ و تاریخ کهن ایران بدست داده اند. در طی سده هشتم قبل از میلاد مادها و پارسیها در منطقه اطراف همدان و کرمانشاه مستقر شده بودند و رشد عمده ای در هنر آنها شده بود. یکی از اقوامی که اشیائی بس نفیس از خود به جا گذاشته اند در منطقه لرستان می زیسته اند. در فاصله سالهای 2500 و 600 قبل از میلاد اقوام مختلفی ، از جمله کاسیها ، آشوریها ، سیمریها و سیتی ها از لرستان گذر کرده اند و اشیائی از خود بر جای نهاده اند که امروز بنام ( مفرغ های لرستان ) شهرت یافته اند. مس و قلع که اجزاء متشکله عمده مفرغ هستند ، در کوههای لرستان فراوان است. " مفرغ های لرستان" مجموعه ی عمده ای از آثار محفوظ در این موزه را تشکیل می دهند. دوره تاریخی : این دوره حکومت های ماد ، هخامنشی ، اشکانی و ساسانی را در بر می گیرد و با طلوع اسلام در طی سده هفتم میلادی (سال 621) به پایان می رسد. هخامنشیان در سال 550 قبل از میلاد وحدت ایران آن زمان را تحقق بخشیدند. اشیاء متعلق به دوره هخامنشیان در مقایسه با مفرغ های لرستان که با زندگی روزمره و معتقدات مذهبی در ارتباط بودند ، بندرت صحنه های زندگی روزمره را در بر می گرفت. زیبائی و جنبه تشریفاتی را می توان در این آثار احساس کرد. حجاری ، فلزکاری و سفالگری در این دوره به سبب تشویقی که از صنعتگران شد و همچنین در اثر تماس هائی که بمناسبت وحدت کشور بین آنها پدید آمد ، به پیشرفت های مهمی از دانش فنی رسید. مهارت های دیگر ، یعنی تندیس پردازی در عصر اشکانی رواج یافت. در مقابل ساسانی ها ، که در فاصله سالهای 226 و 633 میلادی در ایران حکومت کردند هنری پدید آوردند که از چین تا اقیانوس اطلس تاثیر گذار شد. گچبری و دیوارنگاری رنگین در این دوران رواج یافت. آثار فلزی عصر ساسانی شهرت جهانی دارند. بشقاب ها ، فنجان ها ، جامها ، گلدان ها ، دیسها و رزم افزارها از این دوره بجا مانده اند. تالارهای دوره اسلامی : ظروف سفالین، اشیائ فلزی، عناصر معماری، جواهرات و منسوجات دوره های سلجوقی، تیموری و صفوی در دو تالار عرضه شده اند. دوره قاجار نیز در این بخش به وسیله قلمدان ها و جلدهای کتاب و جعبه های روغنی معرفی شده است. تالار خوشنویسی : خوشنویسی، که یکی از والاترین دستاوردهای دوره اسلامی است در این تالار به نمایش گذاشته شده است. از طریق همین هنر بود که کلام مقدس قرآن به کتابت در آمده و به نسلهای بعد به ودیعه سپرده شد. در این تالار می توان مراحل مختلف تحول خطاطی را از خلال نوشته ها که به خطوط ثلث و محقق و نسخ و نستعلیق است، مشاهده کرد. و با هنر کتابسازی نیز آشنا شد. تالار نگارگری : گنجینه مفصلی در باب سنت نقاشی دوره اسلامی در این تالار به نمایش گذاشته شده است. این تالار مراحل تحول و رشد این هنر را تا سده ی چهاردهم هجری در بر می گیرد.می توان تابلوهایی در مکتب، شیراز، تبریز و هرات، را در این مجموعه دنبال کرد. عمده تابلوهای موجود در این سالن مربوط به داستان های شاهنامه است که به دستور شاه اسماعیل و شاه اسماعیل دوم از خاندان صفویه کشیده شده اند . مانند
قیام کاره آهنگر نبرد رستم و سهراب سیاوش و افراسیاب در شکارگاه گذشتن سیاوش از آتش در برابر کیکاووس و سودابه رستم در کوه البرز در پیشگاه کیقباد صحنه نبرد اسفندیار با گرگسار ایرانیان در نظاره پیشروی تورانیان گفتگوی سیاوش و گرسیوز کهن ترین نمونه برگی از شاهنامه ی " دموت" مربوط به اواسط سده ی هشتم هجری است. و صحنه بدار آویختن مانی نقاش معروف به دموت که ادعای پیامبری داشت را نشان می دهد. کتابخانه ی موزه: مجموعه ی کتابخانه ی موزه رضا عباسی شامل حدود شش هزار جلد کتاب است، که مجموعه ای نسبتا" غنی درباره تاریخ و فرهنگ ایران است وسعی گردیده از این طریق نموداری از ارزش های غنی فرهنگ ایران زمین ارائه داده شود، همچنین چندین دوره روزنامه و مجله قدیمی فارسی مکمل مجموعه است که مسلما می تواند راهگشا و منبع ارزنده ای برای تحقیق علاقمندان به تاریخ هنر، باستانشناسی و فرهنگ ایران باشد.