موزه عکسخانه شهر عملیات ساخت موزه عکسخانه شهر از سال 1373 آغاز و در اردیبهشت 1374 همزمان با روز جهانی موزه در فضائی با مساحت 250 مترمربع افتتاح گردید. این موزه وابسته به سازمان فرهنگی - هنری شهرداری تهران بوده و اولین موزه تخصصی - کاربردی در ایران و خاور میانه می باشد. این موزه شامل : گالری 1 ، گالری 2 ، کتابخانه تخصصی عکاسی و لابراتوار می باشد. گالری 1 : در این گالری دوربین های قطع بزرگ از بدو اختراع تا سال 1900 میلادی و ابزار و ادوات جهت ظهور و ثبوت عکس قرار دارد. گالری 2 : در این بخش از موزه دوربین های قطع متوسط و کوچک مربوط به سال های 1900 الی 1970 به نمایش گذارده شده است. و یک نمونه استودیو قدیمی نیز به زیبائی این گالری افزوده است. کتابخانه تخصصی عکاسی: لابراتوار: لابراتوار (سیاه و سفید) ظهور فیلم و چاپ عکس موزه از ساعت 9 الی 15 در اختیار دانشجویان و علاقه مندان به این فن می باشد. كمتر از ده سال از ظهور عكاسي در اروپا نگذشته بود كه اين هنر به ايران راه يافت. در سال هاي پاياني سلطنت محمد شاه قاجار و اوايل حكومت پسرش ناصرالدين شاه، دربار سلطنتي توجه خاصي به اين اختراع جادوئي نشان داد. ناصرالدين شاه جزو اولين كساني بود كه به ترويج هنر عكاسي كمك كرد. وي از پرداختن به موضوعات مختلفي همچون زنان حرمسرا، معماري، مناظر، شكار و حتي زندانيان سياسي بسيار لذت مي برد. وي همچنين مجموعه اي فوق العاده از پرتره هاي شخصي داشت. (( كارليون و ريچارد)) 2 عكاس فرانسوي از پيشگامان اين هنر به شمار مي روند.آنها در استخدام دادگاه بودند تا از هنر خويش در جهت ثبت اتفاقات استفاده كنند. اين امر به پيشرفت ابزار و شيوه هاي عكاسي و چاپ عكس كمك فراواني كرد. استقرار هيئت هاي ديپلماتيك اروپائي و نيز مستشاران نظامي خارجي در ايران، نقش به سزائي در معرفي و پيشرفت شيوهاي نوين چاپ و عكاسي داشت. آنها دوست داشتند از سفرشان به يك كشور شرقي ثبت خاطره كنند. از سال 1860 هنر عكاسي در مدرسه دارالفنون تهران تدريس مي شد بسياري از دانش آموختگان اين هنر براي ارتقاء و تكميل آموزش عكاسي به اروپا سفر كردند. سر در عكاسخانه آنتوان خان متعلق به حدود 120 سال پيش دربين سالهاي 41-1839پيشرفتهاي چشمگيري در زمينه عكاسي و چاپ عكس در اروپا صورت گرفت كه ايران نيز تا حدودي از اين پيشرفت سود جست.عكاسان ايراني و اروپائي كه در اين دوران در ايران زندگي مي كردند از طريق هنر عكاسي به ثبت وقايع زندگي خود مي پرداختند كه در تاريخ عكاسي از آنها به عنوان پيشگامان و مبلغان هنر عكاسي و شيوه هاي عكاسي ياد مي شود. قبل از ورود برق براي چاپ كردن عكسها از اين دستگاه استفاده مي‌شده . منبع نور آن چراغ نفتي بوده و دودكشي در بالاي محل چراغ تعبيه شده و دستگاه به دليل داشتن منبع نور ضعيف داراي كندانسوري بزرگ و سنگين است . زمان نوردهي به كاغذ بر حسب اندازه كاغذ گاهي بيش از يك ساعت به طول مي انجاميده است . روش فوكوس هم از طريق عدسي ميسر بوده است . اين دستگاه در بيشتر از يكصد سال پيش مورد استفاده قرار ميگرفته است.